Hoe is het om in zo'n land te leven? Hoe is het om te weten dat er gefraudeerd is? En wat gebeurt er met je als je die fraude aan de kaak stelt?
Die vragen stonden centraal toen ik 'Fraude' schreef. In dit verhaal ondervindt de Russische Dima aan den lijve hoe het is om over gevoelige informatie te beschikken. Zijn vader is namelijk journalist bij een krant en heeft bewijs dat de nieuwe president niet helemaal eerlijk aan zijn stemmen is gekomen. Al snel blijkt dat de politici niet zitten te wachten op eerlijke berichten.
Het is februari en lekker koud. Op een beter moment had dit Vlaamse Filmpje niet kunnen verschijnen! Veel plezier met lezen.
Fragment:
In het postkantoor was het, zoals
altijd tegen de avond, erg druk. Veel mensen spaarden hun pakketjes en post op
om ze aan het eind van de dag te laten versturen. Dat gold ook voor veel
bedrijven, en die hadden bergen post te versturen. Het duurde een half uur voor
Dima’s vader het pakje had afgegeven en had betaald.
Zwijgend liepen ze terug, terwijl
het ijs onder hun schoenen knarste.
Aan de overkant van de straat
stond een man. Dima zag de man omdat hij heel opvallend naar hen stond te
kijken. De man was lang, droeg een zwarte jas en rookte een sigaret. Zijn
gezicht ging verscholen in de schaduw van zijn muts.
Dima keek naar de man. De man
draaide zich om en liep rokend de hoek om.
”Wat is er?” vroeg zijn vader.
Dima knipperde met zijn ogen. ”Er
stond net een man naar ons te kijken,” zei hij. ”Heel lang. Hij rookte een
sigaret.”
”Dat doen wel meer mannen,” zei
zijn vader. ”Daar zou ik me maar niet te druk om maken…” Hoewel zijn vader
probeerde luchtig te klinken, hoorde Dima een trilling in zijn stem.
Dima begon wat rustiger te lopen,
om te kijken of hij de man nog ergens zag. Maar de straat waarin hij was
verdwenen was leeg.