Op 25 november vindt in theater Poco Más het Boek10-event plaats. Tijdens dit evenement worden de boeken ‘Doodeng’ en ‘Stil zijn als de slangen bijten’ met veel bombarie gelanceerd. Tijd om er eens wat meer over te vertellen.
Doodeng
Met de verhalenbundel ‘Doodeng’ komt een lang gekoesterde droom uit: mijn eigen bundel met horrorverhalen. Hoewel ik vooral thrillers en detectives heb geschreven, ben ik een enorme fan van horror. Het kan me niet eng genoeg. Als kind las ik alles al: van Stephen King tot John Saul, van Paul van Loon tot R.L. Stine en van Roald Dahl tot de verzamelingen die Alfred Hitchcock uitbracht. De afgelopen jaren is daar een nieuw fenomeen bijgekomen: creepypasta. Dat zijn enge verhalen die over het internet circuleren en waar iedere verteller zijn of haar eigen draai aan kan geven.
In de bundel ‘Doodeng’ heb ik geprobeerd de uitersten te vertellen. Je vindt er verhalen over weerwolven en vampiers (natuurlijk), maar ook creepypasta, de hervertelling van sprookjes, verhalen die zich richting het absurdistische begeven en verhalen over bovennatuurlijke verschijnselen. Je leest over meerminnen, djinns, kannibalen, horrorclowns, geesten, demonen en figuren die niet nader te specificeren zijn. Mijn doel: je tot op het bot laten huiveren, maar ook laten glimlachen.
Hieronder de cover van ‘Doodeng’. Bestellen kan via deze link op bol.com.
Stil zijn als de slangen bijten
Een compleet ander verhaal is ‘Stil zijn als de slangen bijten’. Dit verhaal over jonge kindsoldaten (de jongste is vier jaar oud!) zat al zo’ n acht jaar in de pen en moest eruit. In 2014 verscheen een kinderboek over kindsoldaten. Daarin vertelde ik een en ander, maar er lag nog zoveel research op de plank, dat het zonde was er niks mee te doen. Veel verhalen bleven maar in mijn hoofd zitten en ik vond dat die ook verteld moesten worden. Met ‘Stil zijn als de slangen bijten’ is dat gelukt. Het verhaal is bedoeld voor jongvolwassenen en volwassenen en niet geschikt voor kinderen. Het bevat heftige scènes, die helaas zeer realistisch zijn.
Met dit verhaal wil ik de wereld laten zien dat 230 miljoen kinderen in onveilige situaties opgroeien, in conflictgebieden leven en geen uitzicht hebben op een beter bestaan. Terwijl wij ons zorgen maken of we de yogales van volgende week wel bij kunnen wonen, maken deze kinderen zich zorgen over hoe ze de dag doorkomen zonder ten prooi te vallen aan bloeddorstige warlords, doorgesnoven medesoldaten of de vele gevaarlijke dieren in de jungle.
‘Stil zijn als de slangen bijten’ is niet mijn verhaal, maar dat van Yaro, Ayana en Kobe. Drie kindsoldaten (tien jaar geleden in ieder geval) die ieder voor hun eigen uitdagingen komen te staan. Drie kinderen van die 230 miljoen. Anders gezegd: hun verhaal, niet het mijne. Ik heb het alleen maar opgetekend. De opbrengst uit royalties gaat dan ook volledig naar War Child.
Wederom is er voor een mooie cover gezorgd. Bestellen doe je via deze link op bol.com (en daarmee steun je dus ook een kind in oorlog!).
